Düzensiz Günlük Vişne: Duman gitti mi?

Düzensiz Günlük 2


Canım Düzensiz Günlük,
Duman günlerdir yok!
Oğlum, “ameliyat ettirdiğin için sana biraz kızgındı” diyor. Tabii de gitmek mi lazım. Her ameliyat edilen gitseydi, uhuu!


Üzgünüz. Ama hayat devam ediyor. Eve ihtiyat olarak yeniden pire ilaçlaması yaptırdık, hayatımızı sürdüreceğiz. Gene de mahallede dolaşırken gözümüz kedilerde, olur a görürüz filan, o da özlemiştir. Neden olmasın?


Konumuz bu değil lakin. Deniz Baykal aniden gidiverdi.
Evet, evet bizim Baykal, Deniz Baykal gitti!


İnanmadın değil mi?
Biz de hala inanamıyoruz, ama;


Sevgili Düzensiz Günlük,
Deniz Baykal gitti!


20 Mayıs 2010 Perşembe




Düzensiz günlük 1 : Dumanın Kaçışı


Bugün yorucu bir gündü.
Bir sürü saçmalığın peşinde koştum, ama iki haftadır aradığım bir kitabı öğleden sonra Kadıkoy'de bir sahafta bulunca, (dönemin en onemli dersi için gerekiyordu) bütün güne bedel bir başarı diye düşünüp eve giderken, “Bahar geliyor, kendimi ödüllendireyim” deyip, 6 tane (evet sadece 6 tane) filizlenmiş sümbül aldım, balkondaki saksılara dikmek için.


Balkona çıktım, kararlı bir şekilde, hatta sümbüllerin sayısı düşünülecek olursa, başarılı bir şekilde, balkondaki bir takım kurumuş ve donmuş çiçekten kurtulup, balkonu sümbülledim.
Toprak saksılardan biri artık iyice pullanmaya başlamıştı, onu dış kapıya koyayım diye bir elimde saksı, kapıyı açtım veeee fena halde azmış olan kedim aradan kaçtı. Son hızla o önden ben arkadan merdivenleri indik (5 kat), Duman (adı bu) kazan dairesine atlayıp, kurtuldu.
Bizim kazan dairesinden bir yere çıkılmaz, girdin mi kalırsın, dış kapı da demir, duman açamaz; yönetciyi rahatsız etmeyeyim, nasıl olsa usanır diye yukarı çıktım. Balkonda kalan işleri bitirip aşağıya indim ki, Duman yok. Bir şekilde apartman kapısından çıkmayı başarmış!


Sonrası bir facia, üzerimde sabahlık, ayağımda sabolar, sokaktaki arabaların altına eğilip yalvaran bir kadın. Bir saat kadar, titreyerek Duman’ı yakalamaya çalıştım. Sonunda, kuyruğundan yakalayıp, bir arabanın altından ve etrafımızı saran erkek kedilerden çekip aldım. Eve çıkıncaya kadar bağırdı bana. 3 saattır evde, hala bağırıyor. Sesi kısıldı, ama ne gam. Bir daha gün bitmeden “Güzel bir gün” dememeye karar verdim…